Natuurreservaat met een hoek eraf

Van Beuzec tot Brezellec en dan naar Primelin.
Het kustpad na Beuzec is eerst net als gisteren, met al zijn eindeloze kronkels en op en neertjes. Ik laste dus zelf maar een afkorting in, om dan te merken dat de boer het pad niet meer onderhield (dat werd 200 m dwars door de bramen en gaspeldoorn jungle die alle verlaten weitjes en akkertjes heeft overwoekerd - mijn benen staan vol rode stipjes).

Bij het natuurreservaat van Cap Sizun is het anders. Daar zijn wel logische nieuwe paden en het was de enige plek met wat graasbeheer. Dat moet wel, anders komen een heleboel soorten hier niet broeden. 

Op de middag heb ik lange babbel met een local. Hij was keitjes aan het verzamelen om vistuig te verzwaren ("want lood is echt meer niet te doen"). Hij had een heel dubbel beeld van het reservaat: positief voor de vogels die hier massaal terug komen broeden maar vrij pessimistisch omdat op precies deze plek het water in de vele inhammen achteruit gaat door nitraten en zo van de steeds maar groter wordende vleeskwekerijen. Komt helemaal overeen met wat ik zelf ook zag. Van maïs dat zeker op 4/5 van de akkers staat tot de dikke tapijten van dode groenalgen die hier en daar nog zijn blijven liggen op het strand.

Brezellec ga ik morgen bezoeken. De tocht eindigde dwars door het schiereiland: daar staat de volgende B&B en ik moest ook inkopen doen in de "dernière supermaché avant l'Amerique".

De doorsteek was heel aangenaam, met paden langs een moerasbos of tussen eeuwenoude afscheidingsmuurtjes. Ik kwam opnieuw een lavoir tegen, een gemeenschappelijke wasplaats. Ook hier ver weg van het dorp. De Bretonse vrouwen moesten nogal kilometers maken op de wasdag...