Hoe zat het ook weer met die fractalen?

Trefeuntec - Douarenez - Beuzec
Na een superontbijt in Trefeuntec was het zalig wandelen. Een verderzetten van de tocht van gisteren, stukken aangenaam strand onderbroken met een stuk rots.
Douarenez is behoorlijke stad. De verkeersdrukte gewoon ondergaan dus. Maar er waren verrassend mooie stukken bv. het stadspark rond de opgegraven resten van een Romeinse visverwerkingsfabriek en de museum haven.

De namiddag zag er op papier goed te doen uit. 12 km in vogelvlucht, 15 met een eigen schatting op papier en de GPS software had er 18 km van gemaakt. Maar naarmate ik de tocht deed merkte ik dat het er wellicht nog meer waren omdat het pad in werkelijkheid nog veel meer kronkelt dan een kaart kan aangeven. Niet te verwonderen dat de Bretonse kust als hét voorbeeld van een fractaalstructuur wordt gebruikt. De kaartschaal van de stafkaart of de GPS-simulator is te grof om de werkelijke kronkels goed weer te geven.
En het pad ging ook nog een voortdurend omhoog en omlaag. Het ligt echt in de 5m strook boven de klifrand die de Franse Staat vroeger had gereserveerd en doet geen enkele afkorting.

Kortom bij Pointe de Millets besloot ik om in te korten en plan B in te schakelen: afronden langs de fietsroute. Ik zat al vrij ver door de reserves en morgen is er nog een dag hé. Voor de kenners: op dat punt zei de GPS-tracker dat ik er een Bouillon-Vresse op had zitten.